Nieudane starania o biologiczne dziecko – co dalej?

W Polsce, mimo że niestety ciągle funkcjonują państwowe Domy Dziecka, do wyboru jest wiele różnych form częściowego lub stałego przysposobienia dziecka. Wiele rodzin najpierw wybiera jedną z nich, aby na końcu podjąć decyzję o adopcji.

Rodzina zaprzyjaźniona

To najluźniejsza forma sprawowania opieki nad dzieckiem pozbawionym domu rodzinnego. Rodzina zaprzyjaźniona nie ma żadnych zobowiązań prawnych wobec dziecka, ale ma… zobowiązania emocjonalne. Polegają one na udzielaniu dziecku stałego wsparcia, początkowo poprzez regularne odwiedziny w Domu Dziecka lub innej placówce przebywania dziecka, później – za zgodą sądu, zabieranie dziecka na święta, określone weekendy czy organizowanie wspólnych wakacji. Rolą dorosłego jest dbanie o więź z dzieckiem niezależnie od tego, ile ma aktualnie czasu i wszystkich innych okoliczności, które mogą się pojawić. Najważniejsze dla rodziny zaprzyjaźnionej jest liczyć się z uczuciami dziecka, okazywać mu stałe zainteresowanie i wsparcie.

Rodziną zaprzyjaźnioną może zostać osoba samotna lub małżeństwo. Osoba będąca kandydatem do tej roli musi mieć ukończone 24 lata życia, stale zamieszkiwać w Polsce, korzystać z pełni praw obywatelskich, mieć poświadczony dobry stan zdrowia, stały dochód, wywiązywać się z np. obowiązków alimentacyjnych nałożonych przez sądy. W każdym z Centrów Pomocy Rodzinie uzyskasz pełne informacje jak krok po kroku przystąpić do działania.

Rodzina zastępcza

Dzielimy je na spokrewnione, niezawodowe i zawodowe. Spokrewnione rodziny także otrzymują niewielkie wsparcie na podstawowe potrzeby zaopiekowanego dziecka, taką rodziną zostają przeważnie (po weryfikacji) krewni dziecka, którego rodzice nie mogą dalej sprawować władzy rodzicielskiej. Aby zostać rodziną zastępczą zawodową i niezawodową, trzeba spełnić wiele kryteriów oraz przejść odpowiednie szkolenia.

Oczywiście rodzice zastępczy na stałe mieszkają z dziećmi, nad którymi sprawują opiekę. Różnica między zawodową rodziną zastępczą a niezawodową polega na tym, że w zawodowej jedno z rodziców pracuje (udowodniacie w ten sposób, że nie bierzecie do siebie dzieci w celach zarobkowych), a drugie jest zatrudnione przez PCR jako zawodowy rodzic, na umowę o pracę i otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie plus stały dodatek na pokrywanie kosztów utrzymania dziecka (oraz wiele innych). Natomiast w rodzinie zastępczej niezawodowej, żadne z rodziców nie jest zatrudnione przez PCR, przynajmniej jedno musi zarabiać (wystarczająco dużo, aby utrzymać rodzinę), a drugie może pracować, ale nie musi. Rodzina niezawodowa otrzymuje częściowe pokrycie kosztów utrzymywania dziecka (mniejsze niż zawodowa).

Wioski Dziecięce

Są w Polsce cztery: w Biłgoraju, Siedlach, Karlinie i Kraśniku. Podjęcie tej formy opieki nad dziećmi wymaga przeprowadzenia się do jednej z tych lokalizacji. Wioski Dziecięce skupiają po kilka lub kilkanaście domów jednorodzinnych, w których mieszkają pary małżeńskie z około dziesięciorgiem dzieci. Jedno z rodziców sprawuje codzienną opiekę (ma etat zatrudnienia we Wiosce jako wychowawca), a drugie pracuje zawodowo poza wioską. Domy mają jak najbardziej przypominać te prawdziwe, rodzinne, mają dać dzieciom atmosferę bezpieczeństwa, indywidualności i poczucia przynależności. 

Rodzinny Dom Dziecka

Jest to instytucja państwowa, ale funkcjonująca jak rodzina. Mieszkają w niej dzieci zabrane ze krzywdzącego je środowiska, mające nieuregulowaną sytuację prawną (nie mogą być adoptowane) wspólnie z wychowawcami-rodzicami oraz ich biologicznymi dziećmi. Warunki, w których przebywają dzieci muszą być jak najbardziej zbliżone do warunków i atmosfery prawidłowo funkcjonującej rodziny.

Zwykle w RDD przebywa od 4 do 8 wychowanków, jedno z rodziców ma funkcję dyrektora i nie pracuje zawodowo, a drugie wykonuje swój zawód poza domem. Dyrektor-wychowawca realizuje indywidualne plany wychowawczo-edukacyjne z każdym dzieckiem, prowadzi dokumentację, a placówki podlegają zarówno CPR-om, jak i Sądowi Rodzinnemu oraz Wydziałowi Spraw Społecznych Urzędu Wojewódzkiego.

Rodzinne Domy Dziecka są finansowane z zasobów opieki społecznej, otrzymują pokrycie wszystkich wydatków na wychowanków, włącznie z ich niewielkim kieszonkowym. Oczywiście tutaj także należy spełnić określone kryteria i przejść odpowiednie szkolenia. Dzieci przebywają w placówkach do osiągnięcia pełnoletniości, uregulowania sytuacji prawnej (przekazania ich do adopcji) lub powrotu do biologicznej rodziny.

Adopcja

W języku prawnym zwana „przysposobieniem”. Jest to prawne i trwałe przyłączenie dziecka do swojej rodziny, od momentu adopcji obowiązywać Was będzie prawo rodzinne, stosunki takie same jakie łączą dziecko biologiczne z jego rodzicami. Podjęcie decyzji o adopcji musi być poprzedzone głęboką analizą kandydata, refleksją jego samego i odpowiednim przygotowaniem. Rodzice adopcyjni muszą być zdrowi fizycznie i psychicznie, pełnoletni, posiadać stałą pracę, odpowiednie warunki mieszkaniowe. W pierwszej kolejności zgłaszają do Ośrodka Adopcyjnego, który przeprowadzi ich przez całą procedurę. Więcej o adopcji przeczytasz TUTAJ>> 

Niezależnie od tego, którą formą opieki jesteście zainteresowani, za każdym razem otrzymacie fachową pomoc, szkolenia i będziecie mieli do kogo zwrócić się z wszelkimi wątpliwościami. Tyle dzieci w Polsce czeka na rodziców… pomyślcie, może gdzieś tam czeka także Wasze dziecko?

ZOBACZ TAKŻE:

Dzieci z rodzin zastępczych obowiązkowo do adopcji?>>